ఎందుకంత పంతం?

ఈ ఆందోళన విషయంలో ప్రభుత్వం కటువుగా వ్యవహరించడానికి సహేతుకమైన కారణమేమీ కనిపించడం లేదు. ఆర్టీసీని ప్రభుత్వంలో విలీనం చేయడం విషయంలో సంకోచం ఉంటే, ఇతర డిమాండ్లను సానుకూలంగా పరిశీలించడం ద్వారా దాని పరిష్కారాన్ని వాయిదా వేయవచ్చు. ఏది ఏమయినా, చర్చల ప్రక్రియను అతి శీఘ్రంగా ఉపసంహరించి, ప్రభుత్వం తన కఠిన వైఖరిని ప్రదర్శించాలనుకున్నట్టుంది. ప్రభుత్వ వైఖరి అట్లా ఉన్నప్పుడు ప్రతిపక్షాలు ఉద్యమ కారుల పక్షాన చేరడం సహజం. దానితో సమస్యకు రాజకీయకోణం అలవడినట్టు విమర్శలు మొదలయ్యాయి. ప్రతిపక్షాలు ఆర్టీసీ కార్మికుల పక్షాన సమీకృతం కావడం కేవలం ఇప్పటికిప్పుడు జరిగింది కాదు. ఇంతకాలం అన్ని రకాల నిర్బంధాలలో మెసలడానికి కూడా వీలుకుదరని స్థితిలో మగ్గిపోయిన వారు, ఈ సమ్మెకు మద్దతునివ్వడం ద్వారా తమ ప్రభుత్వ వ్యతిరేకతను వ్యక్తం చేస్తున్నారు. ఈ సమ్మెకు సమర్థన, ప్రభుత్వ వైఖరిపై వ్యతిరేకత సమాజంలో బలపడడానికి కారణాలు పాలకుల వైఖరిలో కనిపించిన ఆభిజాత్యమూ, అప్రజాస్వామిక ధోరణే. అనవసరపు ప్రతిష్ఠా జాలం నుంచి వెలికిరాలేక, అదే మొండివైఖరిని కొనసాగిస్తున్నారు. దురదృష్టం ఏమిటంటే, రాష్ట్రంలో అందరికీ ఆమోదయోగ్యులైన తటస్థులు, పెద్దమనుషులు లేకుండా పోయారు. పైగా, తెలంగాణ ఉద్యమంలో పాల్గొనని వారి చేత తమకు హెచ్చరికలు పంపుతారా అని కార్మికులు కోపగించుకుంటున్నారు. ప్రభుత్వానికి మనసు మార్చుకోవాలంటే నామోషీ అనిపించినట్టే, కష్టనష్టాలకు ఓర్చి ఇంతకాలం ఉద్యమం చేసిన కార్మికులకు కూడా దిగిరావాలంటే కష్టంగా ఉంటుంది. అది వారి తక్షణ ప్రయోజనాలనే కాక, భవిష్యత్తును కూడా ప్రభావితం చేస్తుంది కదా!